Patiëntervaringen Baarmoeder verzakking

Graag laten wij patiënten zelf vertellen hoe zij de behandeling, de specialisten en het ziekenhuis ervaren. Hieronder kunt u de verhalen lezen van patiënten die Baarmoeder verzakking hebben gehad.

Mevrouw Bijvoets Mevrouw Bijvoets is een van de patiënten die in maart 2013 een baarmoederverzakking lieten verhelpen met behulp van de da Vinci robot. Ruim zes jaar eerder werd zij ook geopereerd aan een verzakking, deze werd uitgevoerd via een klassieke vaginale ingreep. “Dag en nacht verschil”, zo begint zij haar verhaal. “Het resultaat is duidelijk in het voordeel van de da Vinci robot”, vertelt zij verder. Mevrouw Bijvoets Mevrouw Bijvoets is een van de patiënten die in maart 2013 een baarmoederverzakking lieten verhelpen met behulp van de da Vinci robot. Ruim zes jaar eerder werd zij ook geopereerd aan een verzakking, deze werd uitgevoerd via een klassieke vaginale ingreep. “Dag en nacht verschil”, zo begint zij haar verhaal. “Het resultaat is duidelijk in het voordeel van de da Vinci robot”, vertelt zij verder.

Robotoperatie?
Spannend, indrukwekkend én met uitstekend resultaat.

“Na mijn eerste operatie kreeg ik in 2010 opnieuw klachten. Ik had veel pijn en daardoor werd ik in alles belemmerd bij het uitvoeren van mijn dagelijkse bezigheden. Altijd spanning als ik met het openbaar vervoer ging of ik wel op tijd het toilet zou halen en als ik ging zitten, dan had ik veel pijn.” Urineverlies was een dagelijks ongemak voor mevrouw Bijvoets. “Ik bleef te lang doorlopen met de teruggekomen verzakking. Uiteindelijk ging het echt niet meer, mijn man en kinderen drongen aan op een nieuwe operatie. Gynaecoloog Aktas adviseerde mij een operatie met behulp van de da Vinci robot. Eerlijk gezegd vond ik dat nogal spannend klinken. Maar tegelijkertijd was ik ook onder de indruk van deze nieuwe technologie. De dokter legde mij geduldig uit dat de robot zelf niets doet maar dat hijzelf degene is die het apparaat bestuurt. Ik had direct vertrouwen in dokter Aktas, ik voelde mij veilig bij hem en vertrouwde op zijn deskundigheid. Blijkt ook dat hij zo ervaren is met robotoperaties dat hij zelfs andere artsen opleidt, een geruststellende gedachte”, aldus mevrouw Bijvoets.

“Voor de operatie had ik gezonde spanning maar deze verminderde omdat ik gewoon opgelucht was dat mijn klachten na de operatie verleden tijd zouden zijn. Mijn man was zenuwachtiger dan ik”, lacht ze. “Na de operatie had ik enkel een paar kleine littekens die snel zijn genezen. Natuurlijk had ik pijn. Het is een operatie, van buiten zie je niets maar van binnen is er heel wat gebeurd. Met behulp van de robot wordt de baarmoeder weer omhoog getrokken en wordt er gebruik gemaakt van een matje dat de baarmoeder zal blijven ondersteunen”, vertelt mevrouw Bijvoets. “Het matje wordt vastgehecht aan de baarmoeder, voor- en achterkant van de vagina en de bovenkant aan het bindweefsel rondom het stuitje. De mat voor een baarmoederverzakking wordt niet vaginaal geplaatst, maar met behulp van de da Vinci robot via de buik. Uit literatuur blijkt dat dit minder kans op complicaties heeft”, legt gynaecoloog Aktas verder uit.

Na vier dagen mocht ik weer naar huis, fijn om weer thuis te zijn. Ook al waren de verpleegkundigen erg lief voor me en ontbrak het me aan niets in het Maasstad Ziekenhuis.
Het is belangrijk om na de operatie rust te nemen voor jezelf. Laat je goed vertroetelen door je familie en vrienden”, benadrukt mevrouw Bijvoets.

“Na ruim zeven weken pakte ik de draad van mijn leven als cateringmedewerkster weer op. Fijn om weer terug te zijn bij mijn collega’s. En helemaal prettig dat ik geen urine meer verlies. Gewoon dat normale gevoel van ‘vrouw zijn’ heb ik weer helemaal terug. Ik voel me beter dan ooit”, besluit ze tevreden.

Mevrouw van der Heijden Als voormalig verpleegkundige is de zorg mevrouw van der Heijden niet vreemd. Op het moment dat bij haar de diagnose baarmoederverzakking werd gesteld, startte ze dan ook direct een kritische zoektocht naar een passende behandeling. Mevrouw van der Heijden Als voormalig verpleegkundige is de zorg mevrouw van der Heijden niet vreemd. Op het moment dat bij haar de diagnose baarmoederverzakking werd gesteld, startte ze dan ook direct een kritische zoektocht naar een passende behandeling.

‘De robotoperatie was alles wat ik ervan had verwacht’

‘Ik had geen zin in een grote operatie, wilde vooral niet teveel gedoe. Geen grote buikwond en geen vaginale operatie waren voor mij belangrijke voorwaarden. Vlakbij huis vond ik geen oplossing, via Google kwam ik terecht op de website van het Maasstad Ziekenhuis en ik wist meteen dat de behandeling met behulp van de da Vinci Robot voor mij geschikt zou zijn. Een kort herstel, kleine littekens en een arts met ervaring in robotoperaties gaven voor mij de doorslag.’

Tien jaar geleden had mevrouw van der Heijden al beginnende klachten, maar op dat moment adviseerde de huisarts haar oefeningen onder begeleiding van een fysiotherapeut. Dit ging goed tot ca. één jaar geleden. Rugklachten, vermoeidheid en een zwaar gevoel in de buik overvielen haar. ‘Na het invullen van de online vragenlijst werd ik binnen 14 dagen gebeld door de polikliniek die mij uitnodigde voor de eerste afspraak. Het gesprek met gynaecoloog Martens was heel prettig. Ze maakte een betrouwbare, zelfverzekerde indruk, nam uitgebreid de tijd en schetste voor mij op een papiertje hoe de operatie wordt uitgevoerd.
Na deze afspraak keek ik naar mijn man en die wist meteen dat ik mijn beslissing genomen had. Gynaecoloog Martens zou mij gaan opereren met de da Vinci Robot om mijn baarmoederverzakking te verhelpen. Zij liet mij wel weten dat ze alsnog een open buikoperatie zou uitvoeren, mochten er tijdens de operatie meer aandoeningen worden geconstateerd. Gelukkig was dit niet nodig. Naast de verzakking werd er niets gevonden.’

Weer snel op de been

Mevrouw van der Heijden steekt haar enthousiasme voor de robotoperatie niet onder stoelen of banken. Baarmoederverzakkingen komen bij zes op de 1.000 vrouwen voor maar er heerst een taboe op, veelal veroorzaakt door schaamte. ‘Niet nodig’, vindt mevrouw van der Heijden. ‘Er is een goede behandeling voor en ik deel daarom graag mijn verhaal met anderen om hen te laten weten dat de robotoperatie voor mij positief heeft uitgepakt. Na twee dagen stond ik alweer naast mijn bed. Natuurlijk was ik een beetje misselijk en slap van de operatie maar ik voelde me al heel snel weer heel goed. De operatie was alles wat ik ervan verwacht had. En ook de zorg erom heen was prima. Ondanks dat de verpleging druk was, namen zij uitgebreid de tijd voor mij en daar hecht ik veel waarde aan.’

Kleine littekens

Tot slot adviseert mevrouw van der Heijden om na de operatie goed naar het lichaam te luisteren. ‘Neem rust indien het lichaam dit vraagt. Daardoor was ik weer snel op de been.’ Werkzaam als vrijwilliger in een hospice, zorgt mevrouw van der Heijden met veel liefde voor terminale patiënten. ‘Zeer dankbaar werk, waar ik veel energie uit haal. Na zes weken was ik alweer helemaal terug en ik voel me tot op de dag van vandaag uitstekend. De littekens zijn na een jaar nagenoeg verdwenen en de laatste controle bij dokter Martens was ook in orde,’ besluit een gelukkige mevrouw van der Heijden.

Mevrouw Visser Als rasechte, gezonde Barendrechtse kreeg mevrouw Visser op haar 64e voor het eerst te maken met een serieuze lichamelijke klacht, namelijk een baarmoederverzakking. ‘In eerste instantie had ik geen idee dat het om een verzakking ging. Wel moest ik vaak plassen, had ook moeite met uitplassen en voelde tijdens fietsen of zitten iets in mijn vagina wat er niet hoort. Uiteindelijk gaf mijn huisarts aan dat het een baarmoederverzakking betrof. Het Maasstad Ziekenhuis is bij mij om de hoek dus al snel zat ik op de polikliniek bij gynaecoloog Martens.’ Mevrouw Visser Als rasechte, gezonde Barendrechtse kreeg mevrouw Visser op haar 64e voor het eerst te maken met een serieuze lichamelijke klacht, namelijk een baarmoederverzakking. ‘In eerste instantie had ik geen idee dat het om een verzakking ging. Wel moest ik vaak plassen, had ook moeite met uitplassen en voelde tijdens fietsen of zitten iets in mijn vagina wat er niet hoort. Uiteindelijk gaf mijn huisarts aan dat het een baarmoederverzakking betrof. Het Maasstad Ziekenhuis is bij mij om de hoek dus al snel zat ik op de polikliniek bij gynaecoloog Martens.’

‘Goed geholpen… dichtbij huis’

‘Van een operatie met de robot had ik eigenlijk nooit gehoord,’ vertelt mevrouw Visser. ‘Gynaecoloog Martens legde mij zeer uitgebreid uit welke behandelmogelijkheden voor mij geschikt waren en gaf voorlichtingsboekjes mee. Ik had de keuze tussen een baarmoederverwijdering of geopereerd worden aan de baarmoederverzakking. Een volledige baarmoederverwijdering had niet mijn voorkeur, vandaar de keuze voor het behandelen van de verzakking met behulp van de da Vinci Robot.’

Bij deze operatie wordt met behulp van de robot de baarmoeder weer omhoog getrokken en wordt er gebruik gemaakt van een matje dat de baarmoeder zal blijven ondersteunen. De onderkant van het matje wordt vastgehecht aan de voor- en achterkant van de vagina en de bovenkant aan het bindweefsel rondom het stuitje.

Honderd procent meegevallen

‘Ik zag als een berg op tegen de operatie, voor mij was het de eerste keer in mijn leven dat ik een echte operatie zou moeten ondergaan. Maar het is me honderd procent meegevallen. Zo’n 25 jaar geleden heb ik namelijk ooit onder narcose mijn oogleden laten liften en ben destijds behoorlijk ziek geweest van de narcose. De schrik zat er nog aardig in, maar gelukkig kreeg ik voor de robotoperatie van de anesthesioloog in het Maasstad Ziekenhuis medicijnen tegen de misselijkheid en ook een tabletje om rustig de operatie in te gaan.’

‘Tot zes weken na de operatie mocht ik helemaal niets doen en dat was best even wennen’, vervolgt mevrouw Visser. ‘Ik sta midden in het leven, onderneem veel en voelde me al snel weer fit. Daardoor was ik geneigd snel weer veel te doen. Bijvoorbeeld een boodschappentas die ik te zwaar laadde, waardoor ik deze ineens bijna niet meer kon tillen. Tja, dan word je wel weer even door je lichaam terug gefloten. Maar ik had geen pijn, hoogstens wat druk onderin en aan de zijkant van de buik. Gelukkig had ik fijne hulp van familie en vrienden, zodat verdere huishoudelijke taken me tijdelijk bespaard bleven.’ Inmiddels is mevrouw Visser weer helemaal hersteld en blij dat de operatie achter de rug is.