‘WE HEBBEN OOG VOOR ELKAAR’ – Een militair anesthesiemedewerker vertelt over haar werk in het Maasstad Ziekenhuis

Luisa Bonanno, militair anesthesiemedewerker in het Maasstad Ziekenhuis, klik om de video te zien. 

“Toen ik op de middelbare school zat moest ik een keuze maken voor een vervolgopleiding. Ik ben toen naar een beroepenmarkt gegaan waar operatieassistenten van het Sint Clara Ziekenhuis (het vroegere Maasstad Ziekenhuis) vertelden over hun werk. Ik was na een aantal gesprekken met hen direct verkocht, begon de opleiding tot anesthesiemedewerker en slaagde in 1992 met vlag en wimpel. In 1999 werd ik onrustig. Ik had meer uitdaging nodig en had op televisie reclamespotjes gezien over het werk als soldaat in de oorlog. Dat vond ik wel wat.”

“Ik ging naar de banenwinkel op de Westblaak,

Daar vertelde ik dat ik soldaat wilde worden.”

“‘Maar mevrouw u heeft een hele mooie opleiding’ klonk het toen ik op gesprek kwam. Ik had geen idee dat je als anesthesiemedewerker bij Defensie kon werken.” Luisa glimlacht en vervolgt: “Dat was het begin van mijn werk voor Defensie en dat heb ik zeven jaar gedaan vanuit het Centraal Militair Hospitaal.

Vanaf 2001 is Defensie de samenwerking aangegaan met het Maasstad Ziekenhuis. In 2007 kwam er een militaire plek vrij in het Maasstad Ziekenhuis en werd ik hier op eigen verzoek geplaatst. De cirkel was voor mij weer rond. Ik mocht nu zowel reguliere als acute zorg gaan doen op de operatiekamer. Daarnaast blijf ik in dienst voor Defensie; ga ik op uitzending, draai ik oefeningen en herhaal ik jaarlijks de modules voor de militaire basisvaardigheden. Ook werd ik vertrouwenspersoon en collegiaal netwerker voor Defensie. Die afwisseling maakt mijn werk uitdagend en zorgt ervoor dat ik mij persoonlijk kan blijven ontwikkelen. Het nieuws over de voortzetting van de samenwerking tussen het Maasstad Ziekenhuis en Defensie maakt mij dan ook ontzettend gelukkig.”

Werkzaamheden anesthesiemedewerker

Luisa Bonanno, bij het anesthesietoestel in de OK van het Maasstad Ziekenhuis.

“Op de operatiekamer werken we meestal met één anesthesioloog, één anesthesiemedewerker, één chirurg, twee of drie operatieassistenten en soms ook een assistent in opleiding. Als anesthesiemedewerker zorg ik ervoor dat de patiënt er tijdens de operatie comfortabel bij ligt en controleren we alle vitale functies, zoals de hartslag, de bloeddruk, het zuurstofgehalte en het vochtverlies. Vervolgens breng ik met de anesthesioloog de patiënt op een rustige en gecontroleerde wijze in slaap. Zodra alles onder controle is, verlaat de anesthesioloog de operatiekamer, zijn er goede afspraken gemaakt en onderhoud ik de anesthesie en monitoring. Zodra de operatie klaar is, wordt de anesthesioloog opgebeld en maken we de patiënt wakker. Dat patiëntencontact vind ik heerlijk, maar ook het technische gedeelte vind ik leuk. De afwisseling maakt het werk zo mooi.”

Op uitzending

“Zoals je ziet draag ik verschillende medailles, waar ik ontzettend trots op ben. Ze staan voor de uitzendingen die ik heb meegemaakt. Inmiddels ben ik tien keer op uitzending geweest."

‘De oorlog komt terug op de operatietafel’

“Je ziet de glimlach op mijn gezicht als ik vertel over mijn werk voor Defensie, maar dat is niet mijn volledige verhaal. Ons werk gaat gepaard met een zware stempel, die bepaalt in wat voor staat je terugkomt van de uitzending”, legt Luisa uit. Ze fronst haar wenkbrauwen en vertelt verder: “In Nederland werk ik in een relatief veilige omgeving, op uitzending kun je niet altijd hetzelfde zeggen. Het is net alsof je in een film zit. De werkdruk is hoog en je ziet de meest verschrikkelijke verwondingen voorbijkomen. Je maakt heftige dingen mee zoals raketaanslagen en het verlies van collega’s – eenmaal thuis besef je pas wat je allemaal hebt meegemaakt.

Ik schrik nog altijd van het luchtalarm, wat iedere eerste maandag van de maand afgaat. Dan vertel ik mezelf ‘we zijn in Nederland, het is veilig’ en ga ik weer door met dat wat ik aan het doen was. Hetzelfde geldt voor vuurwerk, zeker als ik het niet zie aankomen. Dus dat doet het wel met je. Je komt terug met een mentaal litteken.”

Kameraadschap

“Het werk heeft een keerzijde, maar het feit dat je er voor je kameraden kunt zijn, dat maakt het voor mij heel erg mooi. We hebben een hard uiterlijk – stoere mannen en vrouwen in militair uniform. Maar uiteindelijk ben je er voor elkaar, ook al ken je elkaar niet. Je hebt veel steun aan elkaar en dat is merkbaar. Op uitzending zie je dat iedereen even belangrijk is. Als er iets aan de hand is met één van de Nederlandse militairen, dan is het hele kamp stil en leeft iedereen mee.

Een aantal jaar geleden zijn drie mariniers met hun voertuig over een bermbom gereden, waarvan er één terplekke overleed en de ander in het veldhospitaal. De enig overlevende marinier kreeg ik bij mij op de operatietafel en heeft het gelukkig overleefd. Deze collega kwam ik tien jaar ná dit incident tegen. Uitgegroeid van jonge knul naar man, die mede door mijn hulp er weer staat en inmiddels is omgeschoold tot hbo-v verpleegkundige. Daar doe ik het voor, je ziet dat mensen weer beter worden en daardoor weer een leven kunnen opbouwen.”

Mensenmens

“Op het werk ben ik er echt voor mensen – zowel in het Maasstad Ziekenhuis als op uitzending. Ik maak met iedereen een praatje om te kijken hoe mensen zich voelen, ik bied een luisterend oor en sla zo nodig is een arm om de schouder. Tegelijkertijd ben ik wel echt een leider geworden. Als er paniek is, ben ik rustig en dan ben ik ook degene die de controle overneemt.

Wat ik wel merk, is dat mijn manier van communiceren anders is als wanneer ik in een militaire rol zit. Dat merkte ik vooral toen ik na zeven jaar werken in het Centraal Militair Hospitaal, terugkwam in het Maasstad Ziekenhuis. Ik moest echt weer letten op mijn woordkeuze. Ik spreek dan meer directief, terwijl ik dat niet zo bedoel. Dat hoor ik soms thuis ook wel eens”, lacht Luisa. “‘Je bent nu thuis, doe eens rustig’, klinkt het dan.”

Podcast: ‘Het bijzondere verhaal van’

“Als militair anesthesiemedewerker maak je veel mee en denk je al snel na over de belangrijke dingen in het leven. Bij mij heeft het ervoor gezorgd dat ik graag mensen help en aandacht wil besteden aan de bijzondere verhalen van mensen. Samen met Edward, mijn man - ook militair en veteraan, ben ik daarom afgelopen maart gestart met het maken van een podcast: ‘Het bijzondere verhaal van’. In deze podcast komen onder andere veteranen aan het woord, die vertellen over wat zij hebben meegemaakt op missie en leggen uit hoe zij hun leven in de burgermaatschappij weer oppakken. Ook mijn eigen verhaal komt hierin aan bod”, sluit Luisa af.

Benieuwd naar de podcast? Je kunt deze beluisteren via de volgende link: https://open.spotify.com/show/1j8oGVabmRrXWHoClWhE6O?si=f3b4472820e344bc.

* De ondertekening van de Samenwerkingsovereenkomst tussen Defensie en het Maasstad Ziekenhuis zal in september plaatsvinden.