Hoe ernstig uw brandwond is, hangt af van de
- Grootte brandwond.
- Diepte brandwond.
- Plaats brandwond.
Brandwonden kun je verdelen in drie categorieën: een eerstegraads verbranding, een tweedegraads brandwond en een derdegraads brandwonden.
Eerstegraads verbranding
Het meest oppervlakkige letsel is de eerstegraads verbranding. Dit is dezelfde verbranding als wanneer je te lang bent blootgesteld aan zonlicht. Bij deze verbranding is er geen sprake van een wond, maar van ontstekingsverschijnselen zoals roodheid, warmte, enige zwelling en pijn.
De verbranding geneest vaak vanzelf. Het lichaam maakt nieuwe huid aan en kan gaan vervellen.
Tweedegraads brandwonden
Wanneer een deel van de huid verloren is gegaan noemen we dit tweedegraads of dermale brandwonden. Deze brandwonden verdelen we in oppervlakkige tweedegraads (oppervlakkig dermale) en diep tweedegraads (diep dermale) brandwonden.
Bij oppervlakkig tweedegraads brandwonden zijn opperhuid (epidermis) en het meest oppervlakkige gedeelte van de lederhuid (dermis) aangedaan. De wond is vaak roze-rood van kleur met blaren. Tweedegraads brandwonden zijn pijnlijk door blootliggende zenuwuiteinden. De bodem van de wond vaak gezond. Met de juiste behandeling is de wond vaak in 14 dagen genezen. U houdt vaak geen duidelijke littekens over.
Bij de diep tweedegraads brandwond de huid tot in de diepere dermis beschadigd. De wond is vaak wit met soms wat roze-rode delen en soms wat blaren. Omdat de bodem van de wond is beschadigd, duurt genezing vaak lang of is er een operatie nodig.
Derdegraads brandwonden
Bij de derdegraads brandwond (subdermale brandwond of brandwond van volledige huiddikte) zijn alle huidlagen verloren gegaan. Deze brandwond is geel-wit, bruin of zwart van kleur en er zijn soms alleen geblakerde blaarranden. Bij sommige brandwonden zijn ook de zenuwuiteinden verloren gegaan, waardoor patiënten met strikt derdegraads brandwonden geen pijn voelen.
Omdat de bodem van de wond zo erg is beschadigd, is er altijd een operatie nodig.