De huisarts verwijst hem naar het Maasstad Ziekenhuis. Inmiddels kan meneer Benner alles weer en is hij begonnen met een nieuwe baan als vrachtwagenchauffeur. Hij vertelt zijn verhaal.
De heer Benner vertelt over zijn ervaring met de afdeling Plastische Chirurgie
De heer Benner vertelt over zijn ervaring met de afdeling Plastische Chirurgie
In augustus 2018 struikelt de her Benner (53) tijdens zijn werk. In een ziekenhuis in de buurt wordt een plaat in zijn pols geplaatst. Helaas ontstaat een ontsteking en vanaf dat moment gaat het bergafwaarts. Spoelen en schoonhouden helpen niet en het vooruitzicht is dat hij zijn arm gaat verliezen.
Hoe zag uw leven eruit?
“Ik ben altijd chauffeur geweest. Mijn werk was om voertuigen bij pech en ongevallen van de weg te halen. Ik viel in augustus 2018 over een lierkabel en werd opgenomen. De diagnose: een zeer gecompliceerde polsbreuk. Er werd een plaat aan de binnenkant van de pols geplaatst en mijn arm ging in het gips. Kort daarop werd ik weer opgenomen vanwege een ontsteking. De wond werd gespoeld, maar achteraf bleek dat dit geen resultaat had. Vanaf december 2018 kreeg ik geen salaris meer. Ik belandde op straat met mijn vrouw en mijn kinderen, die toen 17 en 20 waren. We verbleven in de nachtopvang van het Leger des Heils en later in een opvang waar we een eigen plekje hadden. Ik kon niet werken. De ontsteking zat er nog steeds. Mijn hand was inmiddels helemaal vergroeid en stond in een hoek van 90 graden. Het pus kwam eruit. Het ziekenhuis bleef erbij dat ze niks konden doen. Ik moest het maar schoonhouden en spoelen.”
Hoe is dit weer goed gekomen?
“Via de huisarts kwam ik begin 2020 bij de afdeling Plastische Chirurgie terecht. Dokter Schep en dokter Jacquet wilden me in maart al opereren. Dit werd juli vanwege corona. De kans bestond dat ik de onderste helft van mijn arm zou kwijtraken. Met die angst ging ik de operatie in. Ik weet nog dat dokter Schep me over mijn bol aaide en zei dat hij me ging helpen. Toen ik wakker werd, had ik mijn arm nog. Het verrotte bot is weggehaald en er is botcement aangebracht om de ontsteking te stoppen. In een andere operatie is bot uit mijn heup in mijn arm geplaatst. Ik heb geen polsgewricht meer. Dat staat helemaal vast met platen en schroeven.”
Hoe ging het na de operaties?
“Ik kon eerst niets meer met mijn hand, behalve dan m’n vingertoppen een centimeter buigen. Nu kan ik alles weer vastpakken. Ook de kracht komt weer terug in mijn hand. Ik heb ruim anderhalf jaar bij de handtherapeut gelopen. In het begin iedere week, later wat minder vaak. Het enige wat ik niet kan is mijn pols buigen. Verder hebben we alles eruit gehaald wat erin zit. Ik krijg nog een silversplint. Dat is een brace die helpt om mijn hand in een bepaalde stand te houden. Pijn heb ik niet. Inmiddels hebben we weer een huis en heb ik een nieuwe baan als chauffeur op de vuilniswagen. Ik kan weer meedraaien in de maatschappij en ben dolgelukkig. Ik ben de artsen erg dankbaar.”