Ze bleef flinke pijn houden, reden voor de hand en polschirurg om verder te gaan zoeken. Via een kijkoperatie in de pols (polsscopie) werd duidelijk dat er een langer bestaand bandletsel (SL letsel) bestond die slijtage in de pols had veroorzaakt (SLAC). Het voorstel was haar te opereren; een Proximale Rij Carpectomie. ‘Bij een ‘Proximale Rij Carpectomie’ (PRC) wordt de onderste rij handwortelbeenderen verwijderd. De pols zakt iets in en scharniert dan nog op één niveau met goed kraakbeen in plaats van op twee niveaus waarvan één met slecht kraakbeen. Vaak geeft deze operatie een aanzienlijke pijnvermindering’, zo ook bij mevrouw Ketelaars’, vertelt de dokter. 

‘De operatie is goed verlopen, eigenlijk verliep voorspoedig’, vertelt mevrouw Ketelaars opgelucht. ‘Ik hoefde nergens te wachten en alle medewerkers waren zeer vriendelijk. Ik werd steeds weer gerustgesteld, heel erg fijn. Toen ik geopereerd werd had ik naast de lokale verdoving van de arm om een roesje gevraagd. Ik wilde het allemaal niet bewust meemaken op de OK. Na de operatie mocht ik weer redelijk snel met mijn man mee naar huis. De pijn kon ik daarna met de pijnstillers gelukkig goed onderdrukken.’ 

Oefenen, oefenen, oefenen

‘Pas op het moment dat je zelf iets aan je handen mankeert, merk je hoe vaak je ze gebruikt. Heel storend wanneer je simpele huishoudelijke klussen zoals aardappelen schillen en pannen afgieten niet meer kunt doen. Ik was dan ook bijzonder gedreven tijdens de oefeningen bij handtherapeut Verplanke om aan mijn herstel te werken. Ongeveer 2,5 maand lang ging ik 1x per week naar het Maasstad Ziekenhuis. Net als met sporten, is het belangrijk heel veel te oefenen. Steeds maar weer de oefeningen herhalen heeft er mede voor gezorgd dat ik de kracht in mijn hand terug heb. Nu pak ik zo weer een vouwfiets of een krat bier op’, lacht een trotse mevrouw Ketelaars.