“Met regelmaat plaste ik bloed”, steekt ze van wal. “In mijn achterhoofd had ik al het gevoel dat er iets niet klopte. De huisarts stuurde mij door naar het Maasstad Ziekenhuis waar ik te horen kreeg dat er een poliep in mijn blaas zat. Die poliep is vervolgens verwijderd. 14 dagen later schrok ik enorm toen de uroloog mij vertelde dat de poliep kwaadaardig was en tot in de spierwand van de blaas groeide; ik bleek blaaskanker te hebben. Tuurlijk heb ik toen even flink gehuild. Gelukkig werd ik goed opgevangen door uroloog Klaver.”

 “Ongelooflijk zo’n robotoperatie”  

“Uroloog Klaver vertelde me dat er verschillende behandelopties waren, maar dat mijn prognose het best zou zijn als mijn blaas en lymfeklieren verwijderd zou worden. E.e.a. moest natuurlijk goed worden afgewogen, want ik ben niet de jongste meer en dergelijke operaties zijn niet zonder risico, begreep ik.” Door een operatie met behulp van de da Vinci robot is het risico op complicaties kleiner en het verblijf in het ziekenhuis korter. “Ongelooflijk wat een belevenis zo’n robotoperatie, zo bijzonder deze moderne techniek. Met slechts vijf kleine sneetjes in mijn buik heeft hij mijn blaas verwijderd. In het Maasstad Ziekenhuis werken ze met een getraind team die deze ingrepen wekelijks uitvoeren En dat komt het algemeen herstel natuurlijk alleen maar ten goede. Naderhand had ik maar weinig pijn.”

Deskundige zorg & een luisterend oor

“In mijn leven heb ik al het nodige meegemaakt en daarom zet ik mijn schouders eronder.

De verpleegkundigen gaven me troost als ik het even moeilijk had. En ze hielden me nauwlettend in het oog. Dit gaf me een geruststellend gevoel. Deskundige uitleg over het aanleggen van mijn stoma maar ook een luisterend oor in het midden van de nacht tijdens een moeilijk moment. En dat is zo belangrijk, want je bent toch onzeker en er komt veel op je af, ook emotioneel. Inmiddels herstel ik gestaag, eigenlijk volgens het boekje zei dokter Klaver. Dat is toch mooi? Ik ben een dame op leeftijd maar van plan om nog flink te genieten van het leven met mijn kinderen en kleinkinderen.”, besluit mevrouw Van Oers resoluut.